امام حسن عسکری( ع)

باسمه تعالی

امام حسن عسکری

از آن امام خوبان، صدها بشارت آمد
چون آمدی به دنیا ،  دور سیادت آمد
مکه نرفتگان راغم نیست چون که ایشان
ازحج به دور گشت و کنج عمارت آمد

مهدی امام آخر، بهر امامت آمد
چون چشم و دیده بگشود ،نور ولایت آمد
شافع شو ای اماما، فرزند تو بیاید
با غیبت عزیزت ،صدها خسارت آمد

مهدی ولی آخر، آن یادگارت آمد
با آفرینش او، ختم  ولایت آمد
هشت ربیع الاول، جانت گرفت دشمن
دستور معتمد بود، وقت شرارت آمد

سامرا باشد محل حبس آن نور جلی
همچو هادی قبرشان یک جا بود، شد منجلی
دولت عباسیان محدود کرده عسکرین
می شود مسموم مولا ،آن امام و آن ولی

دوره ی سختی برای حضرت و هم شیعیان
بوده در دوران حبس و دوره ی  عباسیان

ارتباط حضرت و مردم ز پیک است و پیام

عالمان دینی هر شهر باشند مر تبط در آن زمان

عسکری باشد مفسر ،می کند  قرآن عیان
شک و شبهه در زمانش گشته افزون در جهان
مخزن علم است و پاسخ می دهد هر شبهه ای

عصر او عصر تناقض جویی و عصر گمان

پدر حضرت مهدی ، تو شفیعی و علیمی
پسر حضرت هادی ، تو اسیری و عظیمی
نتوان وصف تو را کرد ، امید همگانی
حسن دوم زهرا، تو رحیمی و حکیمی

حسن سامره صحنش چه قشنگ و زیباست
حسنى بین بقیع است که صحنش صحراست
پسر فاطمه می آید و آن را سازد
حسن اول ما بی حرم و بی همتاست

بعد فوت زاده ی زهرا ، علی موسی الرضا
فتنه ها گردد ز ختم شیعه و باشد خطا
شیعیان واقعی دارای چار و هشت امام
زین جهت بو مهدی است نام دگر ابن الرضا

ما گرفتار و گدای دو فداکار حسن
ما عزادار و فدایی دو رخسار حسن
با حسن های علی چون که رفاقت داریم
بهره گیریم ز افکار و ز اسرار حسن

سراینده

دکتر علی رجالی