غزل مشترک چهل حدیث(تقوا)

.باسمه تعالی

چهل حدیث
تقوای الهی
غزل۶

مى رود ایمان و تقوا، در پی هر هرزگی
کبر و انواع حسد، آتش زند بر زندگی

اهل تقوا مردمانی صادق و شب زنده دار
نیست آنان را تکبر، در عمل افتادگی

هست تقوا چون لباسی، بر روان آدمی
بهترین توشه بود تقوا برای زندگی

هر که دوری می کند از نفس دون ،او متقی است
روح و جان باشد امان، در پرتوی سازندگی

هست تقوا چون دژی مستحکم و سدی عظیم
باز دارد آدمی را از گنه ، واماندگی

شستشوی روح ما دانی نماز است و دعا
راه تقوا پیشه کن ، پرهیز کن وادادگی

گفت مولا مرتضی،مرکب بود تقوی فرد
می رود انسان به جنت،هر که دارد بندگی

نفس دون افعی  بود، چون اژدها در دست تو
موسی عمران بخواهد، کسب کن  دلداگی