غزل مشترک خاندان پیامبر( آمنه )

باسمه تعالی
خاندان پیامبر اسلام
آمنه
غزل۴

همسر باب نبی، دخت وهب شد در جهان
هست احمد حاصل پیوند زوج و ارمغان

آمنه باشد موحد، همچو اجداد نبی
می کند احمد زیارت قبر مادر،خود نشان

عالمان شیعه بر ایمان تو ، صحه نهند
چون که احمد نهی کرده، بر صلات مشرکان

کودکی را بی پدر باشد احمد در حیات
مادرش هم ترک دنیا می کند، در عنفوان

آمنه بنت وهب، از بهترین زن های قوم
از قریش است آمنه، پاک و منزه هر زمان

باعث خیر است احمد بر حلیمه دایه اش
او کند تمدید کارش را،  محمد در امان

پنج سالی را حلیمه می کند خود مادری
تا که احمد رشد یابد،دامنش شد گل فشان

دار فانی را بگوید آمنه،در یک سفر
دفن باشد در مدینه، همسر نور جنان

میثمی خواهان وصف تو بود، در این غزل
تا نمایاند بیان، او خصلت و حسن نهان

می کنم وصف تو را ،ای مادر شمس الهدی
کی رجالی قادر از ذکر صفات است و بیان

سروده شده توسط
علی رجالی و مهدی میثمی