غزل مشترک یاران پیغمبر( سلمان فارسی)

باسمه تعالی
یاران پیغمبر
سلمان فارسی
غزل۲

در روایات است نام احمد و ذکر و نشان
هر چه گیرد هدیه باشد از برای دیگران

چون نهان بودی علاماتی سه گانه بر نبی
رفت سلمان تا بجوید در نبی آن را عیان

مهر احمد بین کتفینش چو پیدا کرد او
واگذارد دین خود، مسلم شود هم بعد از آن

او سفر بنمود از ایران، شد غلامی بر عرب
احمد مرسل نمود آزاد او را بی گمان

بر نهادش اسم سلمان و بگفتا یار ماست
او قوی بود و شجاع و صاحب علم زمان

حفر خندق از برای حفظ مردم طرح اوست
منجنیق آورد او، بهر دفاع از مردمان

بر مدائن داد او را حاکم ثانی سمت
لیک اکراه فراوان داشت گردد از شهان

حضرت حیدر وساطت کرد و او مأمور شد
گشت استاندار و خدمت کرد در حد توان

بهر رزق خود دو صد زنبیل دوزد یا حصیر
تا نباشد شبهه ای، در کسب قدرت در جهان

میثمی همشهری سلمانی و این افتخار
تا ابد گردید او فخری برای اصفهان

راه او راه نموداری است بر هر حاکمی
زین جهت تقریر بنمودی رجالی این بیان

سروده شده توسط
علی رجالی و مهدی میثمی